Zo’n skischool lijkt te lopen als een geoliede machine. En dat is natuurlijk ook de bedoeling. Maar ondertussen wordt er veel geregeld om het inderdaad allemaal op tijd gereed te krijgen.
Bij de eerste ontvangst een lijst van alle in te vullen formulieren, benodigde handtekeningen, kopie paspoort en uit te delen kaarten (busabbo en skipasvoucher), en elke dagstart een lijst met te bespreken onderwerpen: wie heeft nog plek voor leerlingen, wie doet vandaag de privé, wie helpt op kinderland en wie luncht waar?
Natuurlijk kon het ook hier nog beter: voor het opbouwen van het kinderland was geen instructie, geen tekening, alleen ervaring. Ook het dagelijks verwerken van de kurskarten werd een keer uitgelegd en daarna: succes. In het kantoor was wel alles heel visueel, met stickers. Zie het voorbeeld
En verder was de samenwerking heel goed. De belangrijkste opdracht aan elke skileraar: vraag het een collega als je iets niet weet of begrijpt. Dat werkt natuurlijk veel beter dan het lezen van instructies.
Als je ergens maar twee weken werkt, is het minder charmant meteen met verbeteren beginnen. Zelfs al zit dat in je bloed. Dus dat heb ik niet gedaan. Maar mocht ik ooit langer in deze wereld terechtkomen, dan kan ik ook op dat vlak mijn bijdrage leveren.